Schotland trip

Zondag avond, het wachten is op Siërra die eerst nog terug moet komen van haar 4 daagse trip terug naar Nederland met mijn koffer. We hadden afgesproken om onze kleding in mijn koffer te doen en dan de rest in haar rugzak. Zo hoefde we allebei niet te slepen met een koffer EN een hand-, rugzak. Haar bus duurde iets langer dan gepland dus om half 11 ’s avonds was het de juiste tijd om de koffer opnieuw in te pakken en alles klaar te leggen voor de volgende ochtend. De wekken zou gaan om kwart over 6 en we zouden om kwart voor 7 de taxi bellen. Deze stond precies op tijd voor ons appartementje en konden we vol goede moed op weg naar het vliegveld. Daar ging alles vrij vlot. Twee van de vier moesten gefouilleerd worden wat iets langer duurde (wat mensen toch allemaal in hun BH’s duwen… Nee grapje niks aan het handje natuurlijk;)) Na dat we de douane hadden doorstaan brak er een korte wacht periode aan bij de gate. We hadden nog even snel wat ontbijt gehaald en voor we het wisten mochten we al aan boord van het vliegtuig. Het overkomt me niet vaak maar deze keer zat ik bij het raam. Vanuit de lucht was Schotland al prachtig. Uiteraard maak je het altijd een beetje mooier dan dat het werkelijk is. Schotland was voor mij een land met groene heuvels, veel boerderijen, schapen en mannen met baarden met een spannend accent. Ik was heel benieuwd of mijn hoopvolle fantasieën ook uit zouden komen. Van mijn schoonvader en zijn vriendin had ik al dromerige verhalen gehoord over de schoonheid van Schotland. Hierdoor werd mijn fantasie alleen nog maar meer getriggerd. Na 40 minuutjes vliegen zetten we voet op de Schotse bodem. Onze eerste dag in Edinburgh was aangebroken. Eerst nog even met de bus van het vliegveld naar het centrum en dan de VVV lastig vallen met al onze vragen. We moesten namelijk eerst nog een paar dingen boeken en plannen voordat we aan de ontdekkingstocht konden beginnen. De reis van woensdag moest geboekt worden en we wilden graag naar het Harry Potter kasteel. Helaas kwamen we er achter dat ze hier zo alle jezus veel geld voor vroegen dat we hier maar vanaf hebben gezien. Dit doen we nog wel een keer als we naar Engeland gaan. De Loch Ness trip was geboekt, de vragen waren gesteld, wij waren klaar om Edinburgh onveilig te maken. Doordat het prachtig weer was besloten we om eerst onze bagage te droppen bij het Hotel en daarna direct terug te gaan naar de old town. Dit is het gedeelte van de stad met prachtige oude dromerige Harry Potter straatjes (dat kan natuurlijk niet want dat is opgenomen in Londen, maar de sfeer was precies het zelfde), Ik had het idee dat we op een filmset waren beland wat zich afspeelde lang geleden. Na de zoveelste souvenirshop zijn we naar boven gelopen naar het kasteel. Vanaf het kasteel hadden we uitzicht over de hele stad. Daarna zijn we naar beneden gelopen en kwamen we uit in en de Princess Garden. Dit is het park gelegen voor het beruchte/onder Edinburgh Castle met een prachtige fontein, bloemen die in bloei stonden, hier en daar een standbeeld en relaxte mensen in het gras. Één en al ontspanning. Ik geloof dat we een paar keer tegen elkaar hebben gezegd hoe gaaf het zou zijn om in die stad te wonen. Het is zo anders dan Belfast, Leeuwarden of welke stad dan ook. Echt een aanrader om naartoe te gaan. Omdat het zulk mooi weer was vonden we het zonde om ergens naar binnen te gaan dus besloten we om de volgende dag het kasteel te gaan bezoeken en misschien de Botanic Gardens. Na een dag slenteren door de stad en het reizen waren we allemaal kapot. We besloten terug te gaan naar het hotel, ons even op te frissen en daarna ergens te gaan eten. En waar ga je de eerste avond eten als je in Schotland bent… Nou wij kozen voor de Italiaan. We hebben erg leuke avond gehad maar niet al te lang. Iedereen was moe en wilde graag naar bed. Aangekomen in onze kamer was het bloedheet (oh god! Als ik maar zou kunnen slapen). Dit was één van de redenen dat we allemaal wat een lastige nacht hebben gehad. We lagen met zijn 3e op een kamertje met eigen badkamer en wc. De andere dame van het gezelschap lag op een eigen kamer. Dit kwam omdat ze later bij had geboekt. Het nadeel bij ons was alleen dat de wc klonk als een vliegtuig wc. Ik weet niet of je daar een beetje ervaring mee hebt. Maar tijdens het doorspoelen komt er een afzuigsysteem opgang die ontiegelijk veel herrie maakt. Dit was ook bij ons het geval. Een beetje zachtjes doorspoelen midden in de nacht was er dus ook niet bij. Na een bloedhete zweterige nacht was het de volgende ochtend tijd voor het kasteel. We deden de gordijnen op en het kwam met bakken uit de lucht. Natuurlijk zijn we niet gemaakt van suiker dus gingen we vol goede moed op pad opzoek naar een plek om te kunnen ontbijten. Naarmate de ochtend vorderde begon het alleen maar harder te regenen. Dit deed ons besluiten om toch maar een poncho aan te schaffen. Dan maar de echte toerist uithangen in een lelijke, oversized, blauwe, Schotland poncho. Het begin van een enorm hilarische dag. Tijdens het lopen naar het kasteel begon het ontzettend hard te waaien. De poncho klapperde om ons heen wat voor enorm veel lawaai zorgde. Tijdens het communiceren met elkaar werd er dus om de haverklap HE? WAT? geroepen. Ik heb in me broek gepiest van het lachen. Al die beteuterde gezichten van die toeristen die een prachtig kasteel bezoek in hun gedachten hadden. Verwaaide poncho’s, veel wind en regen. Ik heb er van genoten. Op een gegeven moment besloten we even een kapelletje in te gaan om te schuilen. Ik geloof dat er nog nooit zoveel belangstelling is geweest voor dat kapelletje. Mijn lach was overal te horen en op een gegeven moment stroomde de tranen over mijn wangen. Dit zorgde bij andere mensen ook weer voor hilariteit. Na het bekijken van de kroonjuwelen, de huiskamers en een andere prachtige ruimte liep in het laatste gebouw een vrouw tegen me te schreeuwen. Op een gegeven moment werd ik van de achterkant bij mijn schouder gepakt. Tot grote schrik van de vrouw was ik helemaal niet de persoon die ze nodig had. Maar door alle poncho’s zag deze vrouw het ponchobos niet meer. Ze legde in een zwaar Schots accent uit dat ze de verkeerde had en moest er een beetje om grinniken. Na het natte avontuur bij het kasteel besloten we om de groep in twee op te splitsen. De meningen waren verdeeld over wat we wilden gaan doen dus besloten we allen onze eigen kant op te gaan. Samen met Siërra ben ik een paar souvenirs gaan kopen, een marktje ingelopen waar Jack Sparrow zijn buit stond te verkopen en uiteindelijk geëindigd in een warm whisky cafeetje waar blijkbaar allemaal Nederlanders waren neergestreken. Mijn gympen waren doorweekt, ik had het koud en net na dat we weg waren gegaan uit het cafeetje moest ik natuurlijk plassen. Mhhh… eerst de primark ingelopen, nieuwe schoenen en sokken gekocht en daarna maar een echte Schotse pub ingestapt voor ons avondeten. In deze pub besloten we met zijn allen om de Haggis te gaan proberen. Dit is gevulde schapenmaag. Het klinkt afgrijselijk… maar eerlijk waar het is erg lekker. Het smaakt als goed gekruid gehakt. Absoluut niks mis mee. Als je ooit in Schotland komt, probeer het dan een keer want het is zeker lekker en je krijgt er spijt van als je het niet hebt geprobeerd. Na onze bijzonder lekkere voorgerecht, begon de lucht op te klaren. Gedver derrie, de zon brak door en het was prachtig mooi weer buiten. Wij daarentegen hadden het wel een beetje gehad voor vandaag. Na een prima hoof- en nagerecht besloten we om naar het hotel te gaan. De volgende dag was het namelijk tijd voor onze 12 uur durende tour door de Highlands naar het Loch Ness. Ook dit had ik verschrikkelijk geromantiseerd met donkere hoge rotsen, zwart water en mist boven de stenen en ergens in de verte een prachtig, griezelig kasteeltje. Je kan je voorstellen dat ik erg uitkeek naar de tour. De volgende ochtend spetterde het een beetje maar echt regen kon je het niet noemen, dit was al een pluspunt. We waren om kwart over 7 op pad gegaan op weg naar onze vertrekplaats. We wisten nog niet zo goed waar het was maar met de kaart zouden we er zo zijn en normaliter duurde het ritje met de bus naar het centrum maar 10 minuten dus we maakte ons nergens zorgen om. Helaas was het erg druk in de stad en stonden we dus geregeld vast. Vanuit Belfast zijn we gewend dat de mensen niet zoveel waarde hechten aan op tijd komen. Ben je 5 of 10 minuten later dan zal niemand daar rouwig om zijn. In Schotland was dit een ander geval. Precies om 8 uur werd Siërra gebeld door de leiding dat we te laat waren en dat we precies 5 minuten hadden anders ging hij weg. We hebben een paar keer uit proberen te leggen dat we alles deden wat we konden maar dat we last hadden van het verkeer. Dat kon de man niet schelen, we moesten opschieten. We hebben door de straten gerend, trappen opgestormd en wanhopig gezocht naar borden. Na 3 minuten kregen we opnieuw een telefoontje. De man zou gaan vertrekken jammer, maar helaas. Na het uitleggen in welke straat we ons bevonden en het feit dat we er alles aan deden om er te komen gaf de man ons nog een paar minuten. Eindelijk zagen we zijn bus staan. We hadden het gered. Om 8 minuten over 8 zaten we in de bus. Na ons even negatief geuit te hebben in het Nederlands vonden we het wel weer prima en konden we op weg. De chauffeur heeft een paar lullige opmerkingen naar ons toe gemaakt over het feit dat ze door ons te laat waren. Wat een lul… Maar goed toen hij zelf vast kwam te staan in het verkeer konden we het niet laten er een ietwat harde opmerking over te maken in het Engels. Onze eerste stop was gewoon een wc stop waar we eventueel binnen vijf minuten iets konden drinken en twee koeien konden aaien. Daarna werden we weer verwacht in de bus. Op dat moment kwamen er ook weer mensen te laat… Wij waren het niet gelukkig. Na een busrit van meer dan twee uur en het passeren van prachtige, wilde, ruige landschappen kwamen we aan bij onze volgende fotostop. Bergen met sneeuwtoppen, reeën in het weiland. Een prachtig stukje natuur. Na deze stop reden we weer 2 uren en was het lunch tijd. In 10 minuten moesten we ons broodje naar binnen duwen, geplast hebben en weer in de bus zitten. Het was tijd om naar het Loch Ness toe te gaan. Zou mijn plaatje kloppen? Zouden er zwarte rotsen om het meer heen zitten die het meer in bedwang hield? Met een spookachtig kasteeltje en mist boven het water? Wij hadden gekozen voor een boottochtje over het Loch Ness. Ik was benieuwd! Helaas kwam niks van mijn fantasie uit. Het is een enorm, joekelig meer met een vrolijk groene omgeving en een enorme ruïne als kasteel. Mhhh… niet helemaal zoals ik me had voorgesteld dus. De man vertelde dat er een paar films gemaakt waren over het meer en zijn monster, maar dat beide films niet opgenomen waren bij het echte meer. Dit zag er namelijk niet echt als Loch Ness uit (Ik kan me helemaal vinden in deze constatering). Na het Loch Ness was het tijd om weer richting huis te gaan. De omgeving is prachtig, zeker een aanrader om zelf met een auto deze bergen in te gaan. Maar jongens boek geen tour… dit is zonde van je tijd en geld. Maar ondanks dat hebben we heel veel van Schotland kunnen zien en snap ik precies waar mijn schoonvader het over had. Ik snap waarom ze verliefd zijn geworden op dit land. Het is prachtig! Toen we terug kwamen bij het hotel moesten we nog wat verzinnen voor de volgende dag. De dierentuin lag op de route en had hele hoge beoordelingen. Nou laten we dat zelf maar eens even uit gaan zoeken. We hadden prachtig zonnig weer en het park was inderdaad heel erg mooi. Na dat we de dieren hadden bewonderd werd het tijd voor onze busreis naar Glasgow. Onze laatste stop voor we weer terug zouden gaan naar Belfast. Mij was verteld dat Glasgow een industriestad was, waardoor het direct al een andere lading krijgt dan Edinburgh. Maar Siërra had gezegd, ik wil kunnen zeggen dat ik in Glasgow ben geweest en daar gaven we haar gelijk in. En jongens… Glasgow is mooi! Het is bijzondere stad met veel leven op straat, jonge mensen, prachtige gebouwen en overal kunst. We kozen er voor om een Hop on-Hop off tour te doen zodat we de hele stad konden bewonderen. We zijn lang een hele bijzonder mooie kerkhof gereden, de Botanic Gardens die ik graag had willen bezoeken, de universiteit waardoor we alle vier aan onze keuze begonnen te twijfelen en het Art museum. Doordat we niet heel veel tijd hadden vanwege de bus/boot die we moesten halen hebben we alleen Oh en Ah uitgeroepen tijdens het langsrijden. Maar dit is zeker de moeite waard om nog eens te gaan bezoeken. Na dat we ons weer uit stoeltje hadden gehesen werd het tijd voor onze trip met de ferry. We kwamen op een luxe boot met een parfumwinkeltje, souvenirshop uiteraard, een bioscoop en een spa. Het duurde meer dan twee uur en rond een uur of 10 kwamen we aan in de havens van Belfast. Bij thuiskomst heette het elektriciteit systeem ons een warm welkom. We zijn direct weer op pad gegaan naar de 24uurs supermarkt om onze elektriciteit op te waarderen die al een paar dagen had geloeid. Aangezien we toch in de supermarkt waren konden net zo goed alvast even boodschappen doen. Tot ons grote verdriet kregen we te horen dat de balie die de elektriciteit regelt om 10 uur sluit. Lekker dan… dat hebben wij weer. Maar pompstations deden het ook volgens de vrouw. We hebben de taxi chauffeur lief aangekeken en die wilde best even met ons langs een paar pompstations rijden. Bij de eerste zat het raam vol met gaten… het leek alsof iemand even zijn pistool had leeg geschoten op deze arme man. Het raam zat vol gaten en sterren maar het was nog niet gebroken. Dat vond ik dan weer een wonder. Helaas kon hij ons niet helpen maar de volgende wel. Daar aangekomen kon de beste jongen ons inderdaad van elektriciteit voorzien. Toen ik hem onze held noemde knipperde hij een paar keer met zijn ogen en wist niet zo goed wat hij daarop moest antwoorden. De taxi chauffeur moest erg lachen en vertelde ons dat hij normaal bedreigingen naar zijn hoofd krijgt en dit dus niet gewend is. Eindelijk thuis aangekomen bleek dat de koelkast plus vriezer beide waren ontdooid. Dus eerst nog de koelkast geboend en de vriezer gedweild. Aangezien het alarm ook direct het brandalarm in werking had gezet had het opwaarderen van de elektriciteit niet zoveel zin… het alarm ging gewoon door. Het kastje hangt bij wijze van spreken aan mijn slaapkamer muur dus je kunt je voorstellen slapen zonder oordopjes was niet mogelijk. Gelukkig mocht ik een paar lenen en hebben we toch een beetje redelijk kunnen slapen. Na twee dagen herrie besloten we om zelf eens even te gaan kijken. Siërra en ik hebben een mes en een schaar in het kastje gestoken. Toen die van Siërra er in vast bleef zitten kon ik mijn lachen niet inhouden. Samen hebben we over de grond gerold van het lachen. Toch maar weer de schaar eruit getrokken… het zou een vreemd gezicht zijn geweest als ze langs zouden komen en er steekt een schaar uit het kastje. Na 3 dagen kwam eindelijk de klusjesman langs die ons van het vreselijke alarm heeft verlost. Godzijdank.
Nu is het aftellen begonnen. Over een week zit ik alweer in het vliegtuig terug naar het prachtige Friesland. Ik ben er helemaal klaar voor! Ik kijk er naar uit om weer naar mijn vriend, katten, familie en vrienden toe te gaan! Alleen nog even souvenirs kopen, huis opruimen en koffers inpakken en ik ben ready to go!