Stage..?!

Na 18 dagen werd het maar weer eens tijd voor een nieuw verhaaltje. De afgelopen dagen heb ik leuke dingen bezocht en beleefd maar echt noemenswaardig was het nou niet echt. Dus vandaar dat het even duurde. Maar in de tussentijd zijn we naar de prachtige carrick-a-rede touwbrug en naar de Giant Causeway geweest. Zeker de moeite waard! Al was het wel een aardig lange trip naar de twee plekken toe, maar ondanks dat was de tocht er naartoe geweldig! Prachtige kust route met bijzondere en zeer mooie foto momentjes. Helaas zaten we in de bus en hadden en kregen we daar geen tijd voor. Onder andere door een paar studenten die nog ietwat moeite hebben met het op tijd komen of op tijd opstaan. Maar ondanks dat hadden we een geweldige dag en genoeg tijd om ons te vermaken op de twee plekken. Als bonus bestemming zijn we langs de Bushmills factory gereden en hebben we daar een rondleiding gekregen. Erg interessant, merkwaardige geuren en een paar temperatuur verschillen waar je misselijk van wordt. Maar ondanks dat was het wel erg leerzaam, uiteraard moest ik ook een beetje whiskey proeven. Ik heb hier enorm van genoten...

Doordat ik de vorige keer mijn verklaring van goed gedrag nog niet had ontvangen was het nog spannend of ik wel op stage mocht. Na een week wachten, daarna het bellen van de gemeente, het opsturen van de papieren nog een keer en daarna weer te hebben gebeld kreeg ik het positieve bericht dat het naar me was opgestuurd. Na het positieve gesprek ben ik direct naar mijn stagecoördinator gestapt en binnen drie minuten hadden ze een school voor me gevonden. The Holy Family, een paar straten verderop. Het is gelegen in een drukke woonwijk met allemaal verschillende culturen, nationaliteiten (meer dan 3, dat is hier al bijzonder... in bijna 2 maanden waren de getinte mensen op twee handen te tellen) en niveau's. Het is een openbare school waar alle kinderen naartoe mogen gaan, gelovig of niet en ongeacht welk niveau of ''stempel'' de leerlingen hebben. Samen met een andere Erasmus student ging ik opzoek naar de school en tijdens het volgen van de GPS sprak hij een gemeente mannetje aan op straat en vroeg hem om hulp. Na amper het eerste woord uitgesproken te hebben van de naam van de school riep hij al dat hij ons niet kon helpen. Jammer de bammer! Toen we onze weg vervolgde afgaand op de GPS, vertelde ik maar even dat het niet vanzelfsprekend is dat iedereen je helpt, al helemaal niet als je vraagt naar iets katholieks in een buurt waar twee wijken samen komen en je dus niet zeker weet of je het aan een katholiek vraagt of aan een protestant. Helaas had hij net de verkeerde te pakken, die misschien ook wel moeite had gehad met opstaan (wie zal het zeggen). Toen we aankwamen op de school werden we naar de lerarenkamer gebracht (een zeegroen-petrol kantine met bijzonder oude rode en blauwe stoelen en Jezus aan de muur) waar we op de principal moesten wachten. Na een kwartier kwam er een vrolijk vrouwtje binnen die ons hartelijke begroete en vertelde dat ze ons in een paar minuten rond zou leiden maar er een paar ouders stonden te wachten en ze daar eerst even mee moest spreken. Na meer dan 45 minuten kwam ze terug en vertelde ze ons dat we vooral moesten genieten en relaxen vandaag wat het was net de dag na de krokusvakantie. Je moest dus niet al te veel verwachten. De directrice gaf ons een rondleiding en liet ons alle lokalen zien en de bijbehorende projecten die ze de afgelopen periode allemaal hadden uitgevoerd. De school bestaat dit jaar 100 jaar dus dat werd uiteraard gevierd met een feestje. Ze was heel trots op het feit dat ze een groene, multiculti en openbare school was en een zuster school in Afrika had. Ook kinderen met een rugzakje mogen gewoon les volgen en die krijgen onderwijs op maat aangeboden. Wat mij direct al opviel was dat er in elke klas twee volwassenen rondlopen. De een wat jonger dan de ander. Elke klas heeft uiteraard een leerkracht maar ook een klassenassistent op een klas van 20 kinderen. In Nederland zouden we dit misschien een beetje enthousiast vinden maar hier is het dood normaal. Waar ik zo bang voor was viel uiteindelijk reuze mee. Op school hadden ze ons verteld dat we de kinderen niet aan mochten raken, vriendelijk moesten verzoeken ons los te laten wanneer ze je knuffelden en vooral niet mochten helpen bij de ongelukjes op,voor,achter of naast de wc. Tijdens dit laatste voorbeeld moesten we op een gepaste afstand de leerlingen coachen. In elk lokaal hoorde teveel ramen te zitten, zelfs in de deur zodat je altijd in beeld bent. Je bent inderdaad erg weinig met de kinderen alleen, maar je mag ze gewoon troosten, gewoon een aai over de bol geven en als ze affectie nodig hebben dat is dit niet verboden. Natuurlijk zijn er dingen die niet gepast zijn maar dat is vanzelfsprekend. Na deze geruststellende woorden werd ik naar mijn klas gebracht en dit was vandaag: P1. P1 wil zeggen groep 1, de eerste groep van de kleuters in NL. Hier ben ik de eerste week en na een week ga ik naar P2 (groep 2) en daarna een week naar P3(groep 3) en daarna wordt ik weer gewisseld. Vandaag mocht ik direct een koorrepetitie bijwonen van de oudere groepen, maar die wordt begeleid door de leerkracht van de kleuters. Volgende week vrijdag is er een wedstrijd van allemaal verschillende koren waar ze aan mee gaan doen. Hoe griezelig de liedjes soms ook waren, ik moet eerlijk toegeven, het klonk wel mooi. Waarschijnlijk ben ik volgende week vrijdag dus in een kerk te vinden kijkend en luisterend naar de wedstrijd. Of dit nog niet genoeg was, ga ik morgen misschien met de P2 klas naar historische huisjes kijken en donderdag sowieso naar de dierentuin van Belfast met P1! Ik ga mij zeker wel vermaken de komende dagen!

Ik hou jullie op de hoogte! Van mijn bijzondere en leuke ervaringen op een openbare maar toch ook wel zeer katholiek school in een protestantse/katholieke wijk in Belfast!